İşçi sınıfın okulundan biri de grevdir. Grev içersinde mücadele işçi sınıfının şimdiye kadar taşıdığı bir çok düşüncenin yeniden gözden geçirilme dönemidir. Mücadelenin her yeni aşamasında yeni görevler ortaya çıkar ve işçilerin bunları aşması için eskiden bir parça daha sıyrılması gerekmektedir. İşçinin şimdiye kadar güvendiği partiler, kişiler ve sendika yöneticileri tarafından yarı yolda bırakılması ve aslında çok iyi bir özveriyle katıldığı mücadelenin bir şekilde kesilmeye çalışılması işçinin bunlardan kurtulma egilimini artırır. Mücadelenin yeni aşamalarında daha önce olanaksız görülen imkanlar ortaya çıkar ve fabrikaların, üretimin işçilerin kontrolüne girmesine ya da ülkede ikili iktidarın yol açılmasına kadar giden bir süreci açar.
Ama bu sadece bir egilimdir ilk başta. Bu egilimin politik bir kopuşa dönüşebilmesi için devrimci bir partinin genel greve dair işçinin mücadelesinin önünü açması gerekmektedir. İşçi sınıfı içersinde bilinç olarak hazır kesimler devrimcilerin politik programını kabul ederler. İşçilerin geri kalan kısmı içinse, devrimcilerin programlarının sınanması gerekmektedir. Bu yüzden devrimcilerin aynı zamanda kendi politik programlarını da işçilere anlatabilmesi gerekmektedir. İşçilere kendimizi saklayarak anlatabilmenin yolu yoktur.
Bolşevik parti ile diğer partiler arasındaki önemsiz görülen bir çok nokta, mücadele işçi sınıfın yükselen mücadelesinde dev ayrılık noktalarına dönüşebilir. Programlarında net bir duruş olmayan bir çok örgütlenme mücadelenin getirdiği somut görevler karşısında yetersiz kalır ve gerici bir konuma düşebilir. Bu yüzden devrimci bir partinin asıl gücünü programı oluşturur, bu program çercevesinde kitleler örgütlenir ve bir ileri adıma götürülür. Bu programın işçi sınıfının mücadelesin yok kılavuzudur. Bunun ortaya çıkartılması, gelişmesi ve uygulanması noktasında devrimci partinin örgütlenme noktası ortaya çıkar. Bir çok hareket yaptıkları işlerden dolayı, işçi sınıfı içersinde örgütlenebilir,( Kampanyalar düzenlenmesi, yardım gereçlerinin toplanması, polis saldıraların karşı işçilerle beraber mücade etmek gibi somut işler de olabilir, işçi sınıfı içersindeki gerici milliyetci ve dinci düşüncelere hitap eden programatik işler de olabilir. ) devrimcileri digerlerinden ayrıyan nokta, hangi talepler noktasında işçileri örgütledikleridir. Pratik ve somut işlerden dolayı işçi sınıfının güvenini kazanmanın eleştirildiği burada zannedilmesin, tam tersine gerekli noktalardan biri de mutlak budur, ama burada işçi sınıfın örgütlenmesi noktasında belirleyici olan hangi program etrafında örgütlendigidir. Tekel işçilerinin geri duruşa sahip kesmi içersinde 'Vatan' kavramı üzerinden örgütlenen veya siyasi faaliyet yürüten bir çok hareket bu geri noktadan işçileri kendilerine çekerler.
Aslında işçi sınıfı mücadelesi içersinde somut görevleri yerine getirmediği için iflas eden bir çok hareket, pasif kalarak olanları geçiştirerek mücadele bittiginde ortaya çıkar ve işçilerim örgütsüz kesmi içersinde örgütlenmeye çalışır. İşçi sınıfın devrim mücadelesi yerine küçük burjuva ahlakcı, kahraman devrimci modelini savunanlar, işçi sınıfın ihtiyaçlarına cevap bulmakta zorluk çekerler. TEKEL işçisi kendi haklarını kendi pratiklerinde savundukları içinö bugün bu seviyedeki bir mücadele ortaya çıkmıştır. İşçi sınıfı yerine kendi partisinin varlığını idame ettiren grupların hiç biri mücadele içersinde başarılı olamaz. Çünkü onlara geri bilince sahip işçi sınıfının harekete geçmesi imkansız olduğu için, kendiler onların yerine harekete geçer, devrimi gerçekleştirmeye çalışılırlar. Sınıf mücadelesi içersinde işçi sınıfın kendisini yönetebilmeyi ögrenme hakkını gasp eden hareketler, işçi sınıfının dinamiklerini anlayamadıkları için kendilerini işçi sınıf yerine koyarlar. Kapitalizmde sunni krizler yaratmanın gereği yoktur, üretimden gelen ve doğasında bulunan krizler zaten mevcuttur, işçi sınıfının bu krizlerde devrimci bir bilinç ile hareket etmesi için mücadele etmek yerine, bireysel terör ile hareket ederler.
İşçi sınıfının mücadelesi somut yürütülür o yüzden işçilere sundugumuz talepler somut ve atılması gerekilen bir sonraki adımı anlatmalıdır. Bu siyasal talepler çevresinde örgütler işçi sınıfı içersinde örgütlenebilmelidir. Tekel mücadelesindeki ana sorunlardan biri de burada yatmaktadır.
Kadrolarının önemli bir kesmini böylesi bir mücadele öncesinde yetiştiren bir parti, böylesi bir mücadelede sağlam durabilir. Dünya işçi tarihi noktasında yetiştirilmiş ve programatik olarak bolşevik duruşta olan kadrolar, mücadelenin getirmiş oldugu somut sorunlar karşısında dogru somut tavır alabilir ancak. Kadının ezilen kimliği ya da ücüncü cins veyahut ezilen ulusların durumu gibi üzerındeki tartışmalardaki geliştirilen dogru tavırlar, devrimci bir partinin bugünkü mücadelede de doğru tavır almasını sağlar. Örneğin işçiler arasındaki bu tür sorunlarda nasıl bir tavır alınmalıdır, noktasın bu tür sorular önem kazanır.
TEKEL işçisi mücadelesinde Genel Grev, Tekel işçisinin hedefi bakımından doğru bir hedeftir. Ama mücadelenin başından sonuna kadar politik duruşunu yaşasın bu kahrolsun şu ikilemine sıkıştırmış hareketler, günlük siyaset noktasında zaafiyet yaşamaktalar. Genel Grev olmadığı için her seferinde daha çok öfkelenmekedeler bu siyasi hareketler. Sendika bürokrasisi ise, Genel Grevin şartlarının olgunlaşmadığını savunarak bunu hep şimdiye kadar erteledi. Sorun burada nerde yatmaktadır.
Tekel işçisi en radikal noktalarında kürsünün ve daha sonra Türk iş merkezinin işgali noktasında doğru tavrı göstermişlerdir. Sorun sadece Tekel işçilerinin radikaleşmesi sorunu degildir. Başından beri olması gereken bu mücadelenin işçi sınıfı içeriden yayılması ve sağlamlaştırılması gerektigidir. Sendika bürokrasisi bu noktada geri durar iken, ( daha sonra Genel Grevin olmamasını buna gene baglayan sendika bürokrasisidir. ) devrimci örgütler geri kalan kesimleri nasıl harekete geçirebilcekleri noktasında eksik kalmışlardır.
Tekel eyleminin gündeme taşınması için gerekli destekleyici eylemler yapılmıştır.SDP nin Burgerking'i destek amaçlı işgal etmesi ya da İzmir'de kendilerini zincire baglaması gibi eylemler dogru eylemlerdir. Buradaki asıl yapılması gereken asıl nokta ise, işçi sınıfının harekete geçirilmesidir. Bu konuda örgütler sadece kendi tabanlarını harekete geçirmekle sınırlı kalmıştır. Sendika bürokrasisinin işçi sınıfının diğer kesimlerini harekete geçirmesi için onu buna zorlamak yerine, pasif bir izleyici noktasına düşmüştür. İşçi sınıfının birliğinin kurulması için bulundukları şehirlerde TEKEL dayanışma komitelerini kurup, işçi sınıfının tüm kesimlerini harekete geçirmek yerine, tüm gruplar kendi içindeki kısıtlı imkanlarıyla başbaşa kalmıştır. İçersinde işçi sınıfını temsil eden veya TEKEL mücadelesini destekleyen tüm partilerin, derneklerin ve sivil toplum kurumların ortak bir şekilde harekete geçirilmesi söz konusu olmadı. Futbol taraftarları arasında ülke geneline yayılan bir dayanışma hareketi, kendi özgül şartlarında rağmen TEKEL işçilerinin arasında ciddi bir dayanışma duygusu yaratmış. Ülkenin her yerinde TEKEL pankartlarını maçlara taşıyan ya da Ankaragüçü GS macında olduğu gibi işçilerle beraber 4c ye karşı tavır alan Sokak grubu, işçilerle moral verebilmesı açısından önemlidir. Ama bu sadece olabilceklerin ufak bir göstergesiydi. Toplumun politize olmasının bir parçasıdır bu. Grev ve TEKEL üzerine bir çok tartışmalar bu gruplarında gündemine girmiştir. Statları dolduran aslı olarak işçilerdir ve statlar ülke tarihinde ilk defa emek dünyasına bu kadar yakınlaşdılar.
Yani burada sadece ufak bir prova vardı, ülke geneline yayılmış bir harekete geçirilmiş işçi sınıfı, Genel Grevin ana şartını oluşturur ve bu konudaki gerici argümanları çok rahatlıkla alaşağı edebilirdi. Bunun olmasının objektif koşulları vardı. Subjektif bir müdahale gerekliydi, bu eksiklik, Troçkinin 'İnsanlığın sorunu önderlik sorunudur' sözünü dogrulamakatadır. Somut olarak genel grevin olması için görev üstlenmeden, ülke çapında TEKEL dayanışma komiteleri kurmadan, liman ve trenyolu gibi önemli sektörler arasında grev için çalışma yürütmeden, bu sloganın ayakları havada kalmaktadır.
TEKEL işçisinin mücadelesinin genele yayılması ve işçi sınıfının diğer iş kollarınında bu mücadele de edilmemesinin ne gibi politik zaafiyete açtığını hükümetin argümlarının geçerlilik bulmasında da görebiliriz. Tekel işçisinin haketmeden yüksek maaş aldığını iddia ederek, çalışma yürüten hükümetin argümanları cözebilecek en iyi yol hangisidir? İşçilerin borda kağıtlarının gösterilmesinden, üretimde harıl harıl çalışan TEKEL kadınların videolarından, TEKEL in özeleştirmenin ve şimdiye kadar ki kapitalist hükümetlerin ortak çabasıyla bu hale getildiği haklı argümanlara rağmen hükümetin argümanları kendine işçi sınıfı içersinde de yer bulabilmiştir. Cünkğ sorun sadece bazı şeylerin anlatılması değil, işçi sınıfının bir tecrübe kazanması gerektiği sorunudur. Kürt hareketinin kendi dinamiklerini saymaz isek, Türkiye de hak kazanımları için ortak mücadele etme kültürü epey zayıf bırakılmıştır. Ancak mücadelenin yükselmesi ile beraber bu kültür de değişiklik olur. Topluma hakim olan egoizm, işçi sınıfının ortak mücadelesinin zayıflamasıyla daha çok yayılır. TEKEL işçilerine karşı duyulan egoizm buradan kaynaklanmaktadır. Bunun önüne nasıl geçilebilir? Ancak işçi sınıfının degişik iş kollarındaki mücadelet ortaklaştırabilinirse ve geri kalan kısmı mücadele için harekete geçirilip, grev mücadelesinde karar veren unsurlardan birine dönüştürülse, bu egoizm, işçi sınıfının dayanışmasına dönüşür. Yani sendikaların izlemediği bu yol, hükümetin en çok saldırdığı konu olmuştur.
Kitlelerin mücadele için harekete geçirilmesi ile beraber onların sadece pasif eylemci olarak kalmaması için onların karar mekanizmalarında belirleyici noktalara geçirilmesi gerekli. Burada işçi sınıfın içindeki tüm hareket ve partilerin katılımı sağlanmalıdır. Sadece 'solcuların' olduğu bir ortak çalışma platformu şu şartlarda işçi sınıfının birliğini saglıyamaz. İşçi sınıfının güven duyduğu tüm partiler ve dernekler bu çalışmada yer almalıdır, ona bu güveni veren işci sınıfı ise, onlara hesabı kesmesi gereken gene işçi sınıfıdır, o yüzden işçi sınıfı içerideki hesaplaşmayı işçi sınıfı yapar. İşçi sınıfın bu kesimleri kendi temsilcisi gördüğü sürece, bizim onlar olmadan siyaset yapma ya da işçi sınıfının birliğini saglama şansımız yok.
İşci sınıfı bu önderliklerden kurtulamadığı sürecede, bunlar işçinin kendi sosyal ve emek haklarını almasında engeldir. Bu birlik içersinde, bizler sırf birliği koruyalım diye, diger hareketleri eleştirmekten vazgeçmememiz gereklidir. Hakim olan düşünce, şu kritik dönemde hepimizin beraber olması, eleştirmekten uzak durulması ya da sadece Hükümetin eleştirilmesinin doğru görüldüğüdür. Aslında tam da kritik dönemde, kitlelere yapılanların yorumunu yapan, eleştrisel tavır alırken, ortak çalışma kültürünü yaşatmak gereklidir.
Bu konuda TEKEL işçilerin haklı talebi Genel Grevdir. O zaman biz Genel Grev için bu birliğin tüm parçalarından Genel Grevin gerçekleştirilmesini talep ederiz. Burada bu talep edilen partiye duyulan bir güven ya da onun politikasının böyle bir politikası olduğuna inanılması durumu yoktur. Burada sadece kitlelerin beklentileri olan partinin, kitlerle beraber bu partinin sınanması gerektigidir. Bu partilerin işçi sınıfının baskısıyla izlediği doğru adımlar, işçileri Genel Greve bir adım daha yanaştır iken, kendi burjuva programını açığa vuran adımlardan ya da yapmadığı işlerden dolayı kitlere teşhiri kolaylaştır. İşçi sınıfı bu dönemde kendi önderliklerini çok kısa sürede degiştirlebilir.
Mücadelerin cizgisi asla düz değildir, bu mücadelerde objektif şartlar içersinde subjektif müdahaleri yapabilen bolşevik parti, ancak TEKEL işçisinin kazanımların en yüksek seviyede olmasını sağlar. Diğer türlü ekonomik tabanda sıkışmış bir sonuç çıkar. Spontane harekete geçebilen işçiler, politik mücadele içersinde bir devrimci partinin önderliği altında ancak doğru adımları atabilir. O yüzden bolşevik partinin bu mücadele içersinde de örgütlendirilmesi ve burada çıkan durumlardan ve deneyimlerden doğru sonuçları çıkartmak gerekmektedir
Türkiye genelinde Hükümet ile yapılacak görüşme öncesi işçi sınıfın diğer kesimlerin, partilerin kitlerin toplanılması zorlanmalıdır. Burada hükümetin önersi, şimdiye kadarki gelişmeler ve neler yapılmalı konusu tartışılmalıdır. Hükümet ile olan görüşmelere, TEKEL işçilerinde izleyebilceği bir şekilde canlı yayınla herkesin seyredilmesi gereklidir. Ayrıca TEKEL işçilerinin yapacakları toplantıda, belirlenecek TEKEL işçilerinde katılması gereklidir. Aralığın ortasında bu yanı mücadele eden insanlar, bu mücadelenin nasıl bitireceğine de direk katılımla karar vermeyi çoktan hak ettiler.
Suphi Toprak
30 Ocak 2010
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder